بررسی تأثیر مداخله شناختی- رفتاری گروهی بر اضطراب و پیشگیری از عود در معتادان

زمینه و هدف: اعتیاد بیماری مزمن، پیشرونده و تخریب کننده ای است. سوء مصرف مواد رابطه همزمانی با بسیاری از مشکلات نظیر مشکلات روانی دارد. وجود این اختلالات روانی موضوعی است که یکی از مهمترین عوامل عود و عدم تداوم ترک در افراد معتاد محسوب می گردد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر گروه درمانی شناختی – رفتاری بر کاهش اضطراب و پیشگیری از عود در افراد معتاد می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی نیمه تجربی می باشد که 30 نفر از معتادانی که در کلینیک های ترک اعتیاد شهرستان الیگودرز سم زدایی را با موفقیت به پایان رسانده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت گروه درمانی شناختی–رفتاری قرار گرفتند. ابزار بررسی پرسشنامه استاندارد اضطراب beck بود که قبل و بعد از آزمون توسط واحد های پژوهش تکمیل گردید. همچنین تست مورفین قبل و بعد از آزمون انجام شد. یافته ها با استفاده از نرم افزار  spss نسخه 16 و روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: پس از انجام مداخله گروه درمانی شناختی-رفتاری میزان اضطراب در گروه مداخله به صورت معناداری کاهش یافت  (001/0p=) و از نظر میزان عود تفاوت در دو گروه بعد از مداخله معنی دار بود (05/0>p).. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مداخله گروه درمانی شناختی – رفتاری بر کاهش اضطراب و پیشگیری از عود افراد معتاد مؤثر می باشد.